Rapport maken, spreek uit op z’n Frans, dus zonder de t uit te spreken.
Dat doe je vaak van nature.
Je kunt rapport maken met iemand door je zintuigen te gebruiken. Je kan dingen horen, voelen en zien.
Je kunt het letterlijk zien wanneer je naar twee mensen kijkt die prima met elkaar kunnen opschieten. Het ziet er soms uit als een prachtige dans en waarbij de gesprekken zo ontzettend makkelijk lijken te gaan. Het lijkt alsof beiden één harmonisch geheel vormen. Het ontstaat als er wederzijds vertrouwen is en betrokkenheid, zonder te oordelen. Zeker wanneer je leert om respect voor ieders denkwijzen te hebben (en dat zegt niet dat je deze denkwijzen hoeft te accepteren maar alleen te respecteren dat de ander anders kan denken), kom je tot de ontdekking dat het je je steeds gemakkelijker kunt afstemmen.
Ik mag mezelf met recht een verbinder noemen, voor de Udense Uitdaging mag ik maatschappelijke vraagstukken, verbinden aan een groep betrokken ondernemers. Een heel mooi eerste project was de realisatie van een bioscoopruimte in Het Retraitehuis van Uden. Hoe mooi, om de blijdschap van de bewoners, letterlijk in hun ogen te kunnen zien. Ook op persoonlijk niveau heb ik me met heel wat mensen mogen verbinden de afgelopen tijd. Ik krijg vaak de vraag, ‘hoe kom je dan aan die trajecten’? Gewoon, rapport maken. Steeds meer ga je merken dat het maken van rapport het kloppende hart vormt van goede communicatie tussen mensen.